1. |
Ξέρω Τι Κάνει
03:40
|
|||
Ξέρω τι κάνει αυτό το σπίτι όταν λείπω
αποθηκεύει τόνους ησυχίας
μέσα τους κρύβει τον απόηχο των γρύλων
κάποιου Σεπτέμβρη μιας τρικυμίας
και των περαστικών αυτοκινήτων
Ξέρω τι κάνει αυτό το δάσος όταν βρέχει
της βρύσης το νερό το κάνει ασήμι
και περιμένει, περιμένει να διψάσω
τ’ ακούω που τρέχει πίνω για να μην ξεχάσω
πως με κοιτούσε μες στα μάτια το αγρίμι
Ξέρω τι κάνουν τα ρολόγια όταν λείπω
θυμούνται όλα όσα έχω ξεχάσει
μετράν ανάποδα το χρόνο χτύπο - χτύπο
κι εγώ πηγαίνω να προλάβω πριν βραδιάσει
να ζωγραφίσω της αγάπης σου τον κήπο
|
||||
2. |
Ο Δειλιέν
04:28
|
|||
Είμαι ο Δειλιέν είμαι δειλός
σας τραγουδάω επειδή είμαι τραυλός
μονάχα όταν τραγουδάω δεν τραυλίζω
όταν δεν έχω τι να πω όλο σφυρίζω
Μέσα στα δάση τριγυρνάω μοναχός
από χιλιόμετρα οι σκύλοι με γαυγίζουν
τα αφεντικά κοιμούνται ήσυχα και λεν
δεν είναι τίποτα περνάει ο Δειλιέν
Κάποτε αγάπησα κι εγώ πολύ παλιά
ένα κορίτσι όσο ξέρω ν’ αγαπάω
μα αντί να τρέξω να το πάρω αγκαλιά
άρχισα πάλι ο δειλός να τραγουδάω
Μα τα τραγούδια δεν κρατάνε και πολύ
όταν έσκυψα δειλά να τη φιλήσω
βρήκα μπροστά μου ένα κάτασπρο χαρτί
που έγραφε «μια μέρα θα γυρίσω»
|
||||
3. |
Θάλασσα
03:37
|
|||
Όταν πυκνώνει η συννεφιά
και λέω πως πια δεν έχω
τη δύναμη να τραγουδάω
κοντά σου πάντα τρέχω
Θάλασσα - θάλασσα
μακρυά σου δεν αντέχω
Εξόριστος σ’ ένα μικρό
νησί του παραδείσου
άκουσα μες στη μουσική
μια νύχτα τη φωνή σου
Θάλασσα - θάλασσα
θηρίο της αβύσσου
|
||||
4. |
Ο Έρωτας
03:38
|
|||
Η ομορφιά σου είναι μια ζωγραφιά
που μου ’χει χαρίσει ο ουρανός
στην αγκαλιά μου κοιμάσαι γλυκά
και μένω άφωνος
Μες στο όνειρό σου καλπάζει μακριά
ένα άγριο άλογο
να στρέψω το βλέμμα μου κάπου μακριά σου
μοιάζει παράλογο
Ο έρωτας - ο έρωτας
αυτός είναι ο αίτιος
που ξενυχτάμε πλέοντας
στο χάος και στο έρεβος
Η ομορφιά σου είναι μια ζωγραφιά
που είχα κρύψει μικρός
σε κάποιο σπίτι που έμενε μόνος του
χρόνια ο διάβολος
Μες στο όνειρό σου καλπάζει μακριά
ένα άγριο άλογο
θέλω να μείνω για πάντα κοντά σου
τόσο παράλογο
Ο έρωτας - ο έρωτας
αυτός είναι ο αίτιος
το δάκρυ του παράφρονος
το γαρ πολύν του έρωτος
|
||||
5. |
Ο Χρόνος
04:17
|
|||
Ο χρόνος είναι παιδί
κλωτσάει μια μπάλα και τρέχει από πίσω της
αν μια στιγμή κουραστεί
βρίσκει μια ελιά και κοιμάται στον ίσκιο της
Είναι σου λέω παιδί
κρυφοκοιτάει της ψυχής σου τ’ ανείπωτα
ερωτευμένο παιδί
ο χρόνος είναι τα πάντα και τίποτα
Τίποτα δε σταματά
αυτό το άγριο ποτάμι που χύνεται
στο δέλτα του πουθενά
δε σταματάει ποτέ αυτό δε γίνεται
Ο χρόνος πίνει σκυφτός
απ’ το νερό της πηγής σου το αθάνατο
παραπατάει καθώς
βγάζει τη γλώσσα γελώντας στο θάνατο
Έχει κρυφτεί μες στο φως
είναι ζωγράφος που στέκεται απόμερα
ένα πρωί σιωπηλός
του καραβιού μου θα σβήσει τα απόνερα
Ο χρόνος είναι γιατρός
κι απόψε στον πυρετό πάλι ψήνεσαι
της καρδιάς σου ο παλμός
μες στις οθόνες του τρέμει κι αφήνεσαι
Έχω καιρό να σε δω
δεν ξέρω ακόμη στ’ αλήθεια αν γιατρεύτηκα
θέλω να ’ρθω να σε βρω
χθές το βράδυ ξανά σ’ ονειρεύτηκα
Δεν μπορώ να ορκιστώ
ότι έχω πια διορθωθεί κι ότι άλλαξα
θέλω απλά να σου πω
πάμε μια βόλτα μαζί ως τη θάλασσα
|
||||
6. |
Μια Ήσυχη Βροχή
04:44
|
|||
Πάνω απ’ τη γη που αγάπησες
πέφτει μια ήσυχη βροχή
στο σπίτι που μεγάλωσες
η ίδια γνώριμη σιωπή
Παραμιλάει ο άγγελος
αλλά δε βγάζεις πια τι λέει
ακούγεται σαν άνεμος
πίσω απ’ την πόρτα σιγοκλαίει
Όσο κι αν προχωράς
μακριά κι αν τρέχεις
εδώ ξαναγυρνάς
σ’ αυτό το σπίτι πάντα επιστρέφεις
Οι εποχές αλλάζουνε
τι άλλο να κάνουν οι εποχές
και κάποιες μέρες μοιάζουνε
με κάποιες άλλες θες δεν θες
Όμως το φως του δειλινού
όταν κοιτάζεις από ‘δω
σου φαίνεται ολοκαίνουριο
άσε με πάλι να στο πω
Όσο κι αν προχωράς
μακριά κι αν τρέχεις
εδώ ξαναγυρνάς
σ’ αυτό το σπίτι πάντα επιστρέφεις
Πετούσες μες στο διάδρομο
με δυο ανύπαρκτα φτερά
έπεφτες και ξανάπεφτες
ποιος τάχα ξέρει να πετά
Πέρασαν χρόνια και εσύ
παλεύεις να προσγειωθείς
πάλι σ’ αυτό το διάδρομο
τώρα που δεν κοιτάει κανείς
Όσο κι αν προχωράς
μακριά κι αν τρέχεις
εδώ ξαναγυρνάς
σ’ αυτό το σπίτι πάντα επιστρέφεις
|
||||
7. |
Στον Διπλανό Ουρανό
02:59
|
|||
Άνθρωποι που περπατούν στο δρόμο
λες κι ακολουθούνε μια σκιά
πάντα προχωρούν χωρίς να φτάνουν πουθενά
Άνθρωποι που νιώθουν μες στο πλήθος μοναξιά
Άνθρωποι που περπατούν στο δρόμο
λες κι ακολουθούν κάποιο νεκρό
άνθρωποι χαμένοι μες στο χρόνο όπως εγώ
Άνθρωποι που δεν μπορούν να πούνε σ’ αγαπώ
Στέκονται μπροστά στον ίδιο τοίχο
λες και βλέπουν κάτι φοβερό
λύνουν διαρκώς τον ίδιο γρίφο όπως και ‘γω
Άνθρωποι που ζουν στον διπλανό ουρανό
|
||||
8. |
Το Σιωπηλό Ποτάμι
04:19
|
|||
Αν ήσουν περιστέρι κλεισμένο σε κλουβί
θα σ’ είχα ελευθερώσει ήδη ένα ζεστό πρωί
θα σ’ έβλεπα να φεύγεις στο χάος να πετάς
μέχρι να βρεις το δρόμο σου και κάποιον ν’ αγαπάς
Μα εσύ είσαι μέσα μου ποτάμι που κυλάει σιωπηλό
μέσα απ’ τα δάση μ’ οδηγείς σε μακρινό ωκεανό
Αν ήσουνα κοχύλι στην άκρη ενός γυαλού
θα σ’ έπαιρνα μαζί μου για πάντα και παντού
να ‘χω ένα γαλαξία στην τσέπη του παλτού
ν’ ακούω κάθε βράδυ το τραγούδι του βυθού
Μα εσύ είσαι μέσα μου, ποτάμι που κυλάει σιωπηλό
μέσα απ’ τα δάση μ’ οδηγείς σε μακρινό ωκεανό
Αν ήσουνα τραγούδι κλεισμένο στη σιωπή
που περιμένει κάποιον επί χρόνια να φανεί
θα ξάπλωνα κοντά σου μέχρι να βγεις στο φως
μπροστά στην ομορφιά σου θα στεκόμουνα σκυφτός
Μα εσύ είσαι μέσα μου ποτάμι που κυλάει σιωπηλό
μέσα απ’ τα δάση μ’ οδηγείς σε μακρινό ωκεανό
|
||||
9. |
Το Πιο Τρελό Σενάριο
04:03
|
|||
Το πιο τρελό σενάριο
το γράφει πάντοτε η ζωή
κοιτάς απ' το παράθυρο
η πόλη μοιάζει άγνωστη
Ξεφεύγεις απ’ τα τέρατα
και φεύγεις δίχως προορισμό
φτάνεις στης γης τα πέρατα
και λες τι κάνω εγώ εδώ
Πρώτη φορά προσεύχεσαι
στον από μηχανής θεό
μα πρόσεχε τι εύχεσαι
μπορεί να βγει αληθινό
Κι όλα ξεκινάνε απ’ την αρχή
και ο κόσμος μοιάζει
με καράβι φωτισμένο
που γιορτάζει στο λιμάνι
Το ξέρω ότι γίνομαι
σιγά - σιγά κάπως μελό
σαν κλόουν υποκλίνομαι
για να μ’ αφήσεις να στο πω
Όσες πληγές και τραύματα
έχεις μετρήσει στη ζωή
τόσα είναι και τα θαύματα
που περιμένουν τη στιγμή
Κι όλα ξεκινάν απ’ την αρχή
και ο κόσμος μοιάζει
με καράβι φωτισμένο
που γιορτάζει στο λιμάνι
|
||||
10. |
Μέχρι Τα Χαράματα
04:00
|
|||
Θα ’θελα να μείνω εδώ
μέχρι τα χαράματα
να γυρνάμε μες στο κρύο
να μιλάμε αγκαλιά
για ανόητα πράγματα
φτάνει να μην πούμε αντίο
|
||||
11. |
Ένα Μικρό Πλεούμενο
03:21
|
|||
Ένα μικρό πλεούμενο
ένα μικρό καράβι
καράβι αταξίδευτο
ξεκίνησε ένα βράδυ
Έχουνε χρόνια οι ναύτες του
που δεν πατήσαν χώμα
καράβι αταξίδευτο
που ταξιδεύει ακόμα
Δεν ξέρουν αν πηγαίνουνε
δεν ξέρουν αν γυρνάνε
δεν ξέρουνε αν φτάνουνε
ή αν τώρα ξεκινάνε
Το μόνο που θυμούνται πια
είναι οι βραδιές εκείνες
που τραγουδούσαν αγκαλιά
με φτερωτές σειρήνες
Τέλος δεν έχει η θάλασσα
κι όποιος την εξαντλήσει
να μας αφήσει στ’ ανοιχτά
και σπίτι να γυρίσει
|
If you like Παύλος Παυλίδης & B-Movies, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp